Na een flinke storm loop ik door het bos. De wind heeft flink huisgehouden en er zijn overal bomen omgewaaid. Ook het pad van mijn favoriete wandelrondje blijkt geblokkeerd door een knoeperd van een stam. Wat nu?

Eronderdoor pas ik niet, eroverheen vind ik te hoog en te vies. En ik heb écht geen zin om terug te gaan. Er langs dan maar? Heel voorzichtig glibber ik langs de zijkant van de stam een stukje de helling af. Vanwaar ik sta kan ik niet zien of het zal gaan lukken…

Het is best spannend allemaal, maar tot mijn grote verrassing kom ik voorbij de bosjes uit bij een supermooi beschut stukje bos. En dan blijkt dat de boom ook over het beekje gevallen is! Een natuurlijke brug heeft zich gevormd en na wat klauterwerk sta ik stralend aan de andere kant.

Dit vind ik zo’n mooie metafoor voor “het leven”. Want bij wie woedt er nu niet af en toe eens een flinke storm waardoor vaste patronen overhoop komen te liggen? En wat doe je dan? Ga je verdrietig voor de boom slachtoffer zitten wezen? Of kijk je nieuwsgierig naar wat deze situatie je voor nieuwe inzichten gaat geven?

Pas hoorde ik een interview met een kinderarts die een Gezondheidshuis in het bos heeft opgericht. Een visioen wat ze al sinds haar vierde heeft. Als je haar verhaal hoort, dan klinkt het “te mooi om waar te zijn”. “Hoe heeft ze dat toch allemaal voor elkaar gekregen? Het lijkt een onmogelijk groot project.”, vraagt de interviewster.

Waarop de arts antwoord dat haar levenshouding is dat ze altijd kijkt naar wat er wél mogelijk is op een bepaald moment. “En dan ga ik dat doen, Ik besteed dus helemaal geen aandacht aan wat er níet mogelijk is.”

Zo inspirerend vind ik dat! En het sluit ook mooi aan op een quote die ik jaren lang op mijn computer had hangen: “Focus on the solution, not the problem!”. Dus lieve lezer, dat is ook een mooie uitdaging voor jou. Laat je me weten wat het bij jou verandert in je leven als je dit gaat toepassen?