Mijn leraar zei vroeger wel eens tegen me: “You can dress her up, but you can’t take her out.” Daar moest ik zondag weer aan denken. We waren naar een tuinfeestje ter gelegenheid van een expositie. Ik had mijn mooiste zomerjurkje aangedaan vanwege de feestelijkheden. Wit natuurlijk. De tuin was prachtig en ik genoot van de mooie wilde bloemenwei. Al dwalend krijg ik een bospaadje in het vizier. En als er iets is wat ik niet kan weerstaan dan is het een mooi bospaadje! Dat móet verkend worden. En natuurlijk op blote voeten. Ik loop het liefst op blote voeten in het bos.

Het paadje wordt al drassiger en dan ontdek ik dat ik ben afgedwaald naar het begin van een beekje. “Oh, komt dat even mooi uit!”, denk ik. Want ik ben met een nieuw project bezig waar beekjes een belangrijk onderdeel van uitmaken. Nieuwsgierig naar hoe dit specifieke beekje voelt, besluit ik het er maar op te wagen en stap erin. Heerlijk fris! Als een blij kind wandel ik door. En aan het einde wordt ik getrakteerd op een heerlijk modderbad. Helemaal in het moment, vergeet ik mijn witte feestjurk…

Na een zalig avontuurlijk uurtje ben ik weer terug op het feestje. Stralend en onder de modder, met takjes in mijn haar en op blote voeten… Gelukkig zijn het een stelletje kunstenaars; die kunnen er wel om lachen!